🐫 Horror Z Gregorym Peckiem

For faster navigation, this Iframe is preloading the Wikiwand page for Rozmowy z Gregorym Peckiem. Connected to: {{:: Z Wikipedii, wolnej encyklopedii Rozmowy z Gregorym PeckiemA Conversation with Gregory Peck Gregory Peck podczas 53. MFF w Cannes (2000) Gatunek dokumentalny Data premiery 14 października 1999 Kraj produkcji Stany Zjednoczone Język angielski Czas trwania 97 minut Reżyseria Barbara Kopple Główne role Gregory Peck Muzyka Art Labriola Zdjęcia Don LenzerSandi SisselTom Hurwitz Montaż Bob Eisenhardt Produkcja Barbara KoppleCecilia PeckLinda Saffire Rozmowy z Gregorym Peckiem (tytuł oryg. A Conversation with Gregory Peck) – amerykański film dokumentalny z 1999 w reżyserii Barbary Kopple, będący podsumowaniem dorobku artystycznego Gregory’ego Pecka oraz opowieścią o życiu rodzinnym aktora. Został zrealizowany dla stacji telewizyjnej PBS jako część cyklu American Masters[1][2]. Dokument pokazywany był poza konkursem w ramach 53. MFF w Cannes w maju 2000[3]. W 2005 został dołączony do dwupłytowej edycji filmu Zabić drozda (1962) na DVD[1]. Fabuła Film dokumentalny Rozmowy z Gregorym Peckiem stanowi podsumowanie dorobku artystycznego amerykańskiego aktora filmowego i teatralnego oraz gwiazdy okresu „Złotej Ery Hollywood” Gregory’ego Pecka. Autorka Barbara Kopple towarzyszy 83-letniemu Peckowi w spotkaniach z wielbicielami w trakcie odbywania przez niego tournée po Stanach Zjednoczonych w ramach serii A Conversation with Gregory Peck (w przeszłości takie same spotkania odbywał przyjaciel aktora Cary Grant)[4] oraz z przyjaciółmi i znanymi osobistościami, między innymi aktorką Lauren Bacall, reżyserem Martinem Scorsese, ówczesnym prezydentem Stanów Zjednoczonych Billem Clintonem (który uhonorował go Narodowym Medalem Sztuki)[4] czy bliskim przyjacielem Pecka, prezydentem Francji Jacques’em Chirakiem (od którego otrzymał Order Komandora Legii Honorowej w 1995)[2]. Na dokument składają się również zapisy rozmów z publicznością, anegdoty z planów filmowych oraz urywki produkcji z udziałem aktora. Kopple w swoim filmie dokumentalnym przedstawia również życie prywatne Pecka, spotkania członków rodziny aktora, rozmowy z żoną Veronique i historię wyboru imienia dla wnuka Pecka, syna jego córki Cecilii[5]. W filmie pojawia się także wątek śmierci syna aktora, Jonathana (który popełnił samobójstwo w 1975) oraz tego, jaki wpływ miała ona na Pecka[6]. Obsada Opracowano na podstawie materiału źródłowego[7]: Gregory Peck – on sam Cecilia Peck – ona sama Veronique Peck – ona sama Colleen Sheehy – ona sama Don Peck – on sam Carey Paul Peck – on sam Stephen Peck – on sam Anthony Peck – on sam Zack Peck – on sam Harper Daniel Peck – on sam Thomas Jones – on sam Jacques Chirac – on sam Mary Badham – ona sama Daniel Voll – on sam Bill Clinton – on sam Hillary Clinton – ona sama Jim Steele – on sam Julie Steele – ona sama Martin Scorsese – on sam Lauren Bacall – ona sama Premiera i recenzje Premiera dokumentu Rozmowy z Gregorym Peckiem miała miejsce 14 października 1999 w ramach Chicago International Film Festival[8]. W maju 2000 film prezentowany był podczas 53. MFF w Cannes[3]. Na tę okazję Peck przyleciał do Cannes wraz z rodziną, w tym z córką Cecilią, współproducentką dokumentu, oraz wziął udział w konferencji prasowej, podczas której opowiadał między innymi o swojej karierze filmowej[9]. Allan Hunter z magazynu branżowego „Screen Daily” napisał w swojej ocenie: „Intymny portret rodzinny autorstwa Kopple udowadnia, że nie jest to zwykły dokument, a sam człowiek jest równie godny podziwu, jak postacie, które wykreował. Przepełniony niezapomnianymi chwilami z filmów takich jak Rzymskie wakacje [1953] i ulubiony przez Pecka Zabić drozda [1962], to rozkosz dla miłośników kina (…) Parafrazując kluczowy film innego ukochanego amerykańskiego giganta, to było wspaniałe życie”[4]. Lisa Nesselson przyznała na łamach tygodnika „Variety”, że „od napisów początkowych, zręcznie imitujących te z filmu Zabić drozda, po wzruszający i cicho triumfalny finał, w którym córka Pecka, Cecilia, rodzi zdrowego chłopca o imieniu na cześć Harper Lee, autorki powieści z 1960, Rozmowy z Gregorym Peckiem potwierdzają, że prawdziwy Peck jest bardzo podobny do kochającego i godnego podziwu Atticusa Fincha, ulubionego bohatera aktora”[6]. Przypisy ↑ a b Gregory Brown: Barbara Kopple: Interviews. University Press of Mississippi, 2015. ISBN 978-1628462128. (ang.) ↑ a b Gary Fishgall: Gregory Peck: A Biography. Simon & Schuster, 2002, s. 335–338, 337. ISBN 0-684-85290-X. (ang.) ↑ a b A Conversation with Gregory Peck – Festival de Cannes (ang.). Festiwal Filmowy w Cannes. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. ↑ a b c Allan Hunter. Cinema Spree. „Screen Daily”. ISSN 0307-4617 (ang.). [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08]. ↑ Iga Harasimowicz: American Film Festival – Rozmowy z Gregorym Peckiem (pol.). American Film Festival. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. ↑ a b Lisa Nesselson. A Conversation with Gregory Peck. „Variety”. ISSN 0042-2738 (ang.). [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08]. ↑ American Masters: A Conversation with Gregory Peck – Full Cast & Crew (ang.). [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. ↑ Michael Wilmington. Cinema Spree. „Chicago Tribune”. ISSN 1085-6706 (ang.). [zarchiwizowane z adresu 2020-03-08]. ↑ Peck Talks Glamour at Cannes (ang.). BBC. [dostęp 2020-03-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-08)]. Linki zewnętrzne Rozmowy z Gregorym Peckiem w bazie IMDb (ang.) Rozmowy z Gregorym Peckiem w bazie Filmweb {{bottomLinkPreText}} {{bottomLinkText}} This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses. Rozmowy z Gregorym Peckiem {{ of {{ Date: {{ || 'Unknown'}} Date: {{( | date:'mediumDate') || 'Unknown'}} Credit: Uploaded by: {{ on {{ | date:'mediumDate'}} License: {{ || || || 'Unknown'}} License: {{ || || || 'Unknown'}} View file on Wikipedia Thanks for reporting this video! ✕ This article was just edited, click to reload Please click Add in the dialog above Please click Allow in the top-left corner, then click Install Now in the dialog Please click Open in the download dialog, then click Install Please click the "Downloads" icon in the Safari toolbar, open the first download in the list, then click Install {{::$ {{:: {{:: - {{:: Follow Us Don't forget to rate us

Uchodzi za największego amanta w historii kina. Największą sławę przyniosły mu role w "Rzymskich wakacjach" u boku Audrey Hepburn i w dramacie prawniczym "Zabić drozda", za rolę w którym otrzymał Oscara. 100 lat temu - 5 kwietnia 1916 roku urodził się Gregory Peck."Mógł mieć każda kobietę na świecie, a pozostał wierny przez pół wieku tej jedynej- ukochanej żonie Veronique. Gdy spotkaliśmy się po raz pierwszy - na planie 'Śniegów Kilimandżaro', pomyślałam: przesadziłeś Boże, jak można stworzyć faceta z takim wyglądem"? - opowiada w swojej biografii Ava Gardner najbliższa przyjaciółka Pecka przez lata i przyznaje, że sama również próbowała go uwieść. nominowany do Oscara, złotą statuetkę odebrał u szczytu swojej kariery w 1962 r. - za rolę w świetnej adaptacji powieści Harper Lee "Zabić drozda".Z Central Parku ku sławieEldred Gregory Peck urodził się 5 kwietnia 1916 roku w San Diego, w Kalifornii. Ojciec - pół Anglik, pół Irlandczyk był aptekarzem i farmaceutą, a mama Szkotką. Rodzice byli gorliwymi katolikami i przyszły gwiazdor także przez całe życie podkreślał, jak wielką rolę wiara odegrała w jego młody chłopak w ogóle nie myślał o aktorstwie. Po rozwodzie rodziców trafił do szkoły katolickiej w Los Angeles, słynącej z niemal wojskowej dyscypliny. Pierwsze doświadczenia aktorskie zbierał w trupie teatralnej. Wkrótce trafił do University of California w Berkeley, gdzie studiował najpierw medycynę, którą porzucił, a potem angielską literaturę. Jego rewelacyjne warunki fizyczne - ponad 190 cm wzrostu i niezwykła uroda sprawiły, że zainteresował się nim dyrektor uniwersyteckiego teatru, dzięki czemu Gregory non stop w nim grał. "To było jedno z najważniejszych doświadczeń w moim życiu. Berkeley mnie obudziło do życia i uczyniło ze mnie człowieka" - wspominał po otrzymaniu dyplomu wyższej uczelni, w 1939 r. Peck wyruszył do Nowego Jorku, ze 160 dolarami w kieszeni, uczyć się aktorstwa. Pozbył się "Eldreda" z nazwiska i stał się "Gregorym Peckiem". Trafił do amerykańskiego nauczyciela gry aktorskiej, słynnego Stanforda za lekcje, choć nie miał środków na życie. Zdarzało się, że nocował w Central Parku, pod gołym niebem. Występował w drobnych produkcjach, gdzie wynagrodzeniem było wyżywienie i nocleg. Gdy USA włączyło się do wojny, planował zaciągnąć się do armii, ale na przeszkodzie stanął uraz "prawdziwa rola"Był rok 1943, gdy 27-letni Gregory Peck dostał pierwszą "prawdziwą" rolę filmową (w "Dniach chwały"). Już druga - w filmie "Klucze do nieba" - przyniosła mu pierwszą z 5 nominacji do Oscara. Rok później wystąpił w "Urzeczonej" Alfreda Hitchcocka, u boku Ingrid Bergman. Kolejną wielką produkcją, w którą zaangażowano był słynny western "Pojedynek w słońcu", gdzie w końcu zagrał drania. Był popularny, ale sława przyszła wraz z rolą w "Dżentelmeńskiej umowie", pierwszym hollywoodzkim filmie o antysemityzmie w reżyserii Eli się rozchwytywanym, uwielbianym zwłaszcza przez kobiety gwiazdorem. Słynny William Wyler kompletując obsadę do "Rzymskich wakacji" od razu myślał o nim, jako odtwórcy roli dziennikarza, zakochującego się w księżniczce, o której ma napisać reportaż. Miał przywilej wyboru aktorki i obejrzawszy zdjęcia próbne natychmiast wskazał na Audrey. Film ten Amerykański Instytut Filmowy uznał za najlepszą komedię romantyczną w historii kina i obojgu zapewnił Oscar i filantropia"Rzymskie wakacje" zrobiły furorę ale rola życia miała przyjść wraz z filmem "Zabić drozda". Był już wtedy ulubieńcem Amerykanów, okrzyknięty najpiękniejszym mężczyzną ekranu. Rozpadło się jego pierwsze małżeństwo, ale kobieta życia też miała się dopiero pojawić. W 1955 r. poznał piękną córkę francuskiej pisarki i architekta - dziennikarkę Veronique Passani, która przyjechała, by zrobić z nim wywiad. Została już na zawsze w jego życiu. Pobrali się w 1955 r. i stali nierozłączni. Aż do śmierci Pecka w 2003 roku, przez 48 lat ciesząc się statusem najszczęśliwszej pary w 1962 r. na ekrany kin trafił film "Zabić drozda", adaptacja nagrodzonej Pulitzerem powieści Harper Lee. Historia skromnego adwokata z Alabamy, samotnie wychowującego 2 dzieci, który zostaje obrońcą czarnoskórego, oskarżonego o zgwałcenie białej kobiety, przyniosła Peckowi zasłużonego właśnie rola zapewniła mu szczególne miejsce w historii kina: American Film Institute uznał prawnika Atticusa Fincha, jego filmową postać, za najważniejszego bohatera w historii kina. Wyprzedził on Indianę Jonesa oraz - uwaga - Jamesa Bonda. Sam Peck tę rolę też cenił Peck i Martin Scorsese w trakcie gali honorowania aktora przez American Institut "za osiągnięcia życia"ShutterstockKoniec lat 60. i 70. nie był już tak dobry dla aktora. Owszem grał dużo, ale nie były to już filmy tak wybitne. Wyjątkiem był świetny, kultowy dziś thriller Richarda Donnera "Omen", opowiadający historię dyplomaty i jego żony, którzy adoptują dziecko, nie wiedząc, że podmieniono je w zdeklarowany demokrata, w tym czasie coraz bardziej angażował się też w politykę. W 1970 r. mówiono nawet o jego szansach w wyścigu do fotela gubernatora Kalifornii. Jednak ostatecznie nie wystartował. Ostatnią dużą rolę w kinie zagrał u boku Jane Fondy w 1989 r. w "Starym Gringo", inspirowanym powieścią Carlosa Fuentesa. Film otrzymał Oscara dla najlepszego obrazu zagranicznego. Potem pojawił się jeszcze już w niedużej roli w remake'u "Przylądku strachu" tym razem w reżyserii Martina wycofał się z kina, zajął wykładami i wykorzystując swój status gwiazdy działalnością pro publico bono. Był współzałożycielem Amerykańskiego Instytutu Filmowego i jego pierwszym przewodniczącym. W latach 1967-1970 pełnił też funkcję przewodniczącego przyznającej Oscary Amerykańskiej Akademii Filmowej. Odebrał od prezydenta Medal Wolności, najwyższe amerykańskie odznaczenie państwowe za działalność społeczną. Cenił go sobie bardziej niż życie prywatne nigdy nie stało się pożywką dla mediów. W dniu śmierci Gregory'ego Pecka - 12 czerwca 2003 r. - amerykańskie stacje telewizyjne przerwały nadawanie programów, by poinformować o odejściu legendy światowego Wraz z jego odejściem skończyła się nieodwołalnie złota era Hollywoodu - powiedział dziennikarz CNN. "Odszedł ostatni taki amant" - napisał "The Hollywood Reporter".Autor: Justyna Kobus/kk / Źródło: zdjęcia głównego: Studio / Wikipedia (public domain)

horror z gregorym peckiem